ellerimin pangea’sı
sonsuz bir yangında eklenip ayrılan
ve koca bir dağınıklık bırakan geriye.
bir ihtimaller atlası ve ihtimalleştiremediğim her şeyin kıpkırmızı bir tezahürü.
sofanın üstünde bestelediğim
ve aşık olmadığım herkese söyleyip
durduğum aşk şiirleri.
ne yarısı dolu, ne yarısı boş
kızıl lekeli bir cam şişe yalnızca var olan
yalnızca yok
olan.
bir kendine-cinayet sorgusu, her şeye çeyrek keskin bakış ya da istiridyelerin mistik içeri yok oluşu.
ellerimin- soluk- pangea’sı,
ayrıldığı gün çoktan unutulan.
ve dalları bir yangında şehit olan şiir ağacı içimdeki. (şeytan rahmet eyleye!)
tam baldırıma inen bir tokatla anımsayabildiğim kırmızı hüznüm benim.
ağrı kesici istemiyorum, grazie! (yalan)
(artık hiçbir şey hissetmiyorum.)
sofada öldüğüm 11,
sorgusuz diriltildiğim 13 gece
ve ah yeşil camdandı yine boş şişe.
ihtimaller, uğruna kadavra kaldığım.
ve yine esrik cinayetler ki hülya içinde…
elmacık kemiğime boynumu
kıracak o tokat indiğinde,

yok edildiğim her gün için
altışar menekşe ekeceğim.