Kalmasa yanımda tek bir insan bile
Hesabını soracağım ben de günün birinde
Karanlıktayım kimsesiz bir boşlukta
Yürüyorum ardıma bakmadan usulca
Yolumun ücra bir noktasında
Beni çağıran bir ışık var arsızca
Vakit tamam diyorum o an ve kalbim sesleniyor:
Yok hayır değil daha
Savaşacağım madem artık ben bu ruhla
Gözlerim başladı zira kararmaya
Olmam nakavt söylenen her söze daha
Gülümsüyor sinsice Tanrıdan kaçan yağmur bana
Dalga geçiyor yalnızlığımla arsızca
Acımı dindiriyor çektiğim bu rezillik
Ruhumu dindirip üstün kılıyor her acıya