MAVİ  G. YAPRAK ASLAN

Gün geçtikçe çürüyor mavi sinen tenim

ve pul pul dökülürken

küllerimden doğmayacağımı anlıyorum

 

Geriye bi’ izmaritten fazlası kalmayacak

ruhum son çağrılışında 

                                 kucaklanmayacak

 

Karapaks söküldüğü vakit, düşüncelerim (ki kırıntı kadar ürkünçlerdir!)

Tanrıdan kaçan ışıltılar onları seyrederken

                       gökyüzünde sevişecek

                       ve toprağa damlayacak

 

Cesur çocuklar oyunlarını oynarken kayıp sokaklarda

biri görecek

Yıllar sonra ‘kendini bildi bileli’ hissettiği mahkumluğa eşlik edildiğini fark edecek

 

Mavi, daima sarsacak dünyanın cılız bedenini

                                        hayatlar solana ve

                             tekrar yeşeremeyeceklerini 

                                       anlayana dek